De flinke kloof tussen Den Haag en het electoraat is ondanks vele overbruggingspogingen nog steeds intact. Sinds het laatste decennium van de twintigste eeuw is de partijdemocratie, hoewel die formeel nog bestaat, aan het verschralen tot een ‘toeschouwerdemocratie'. De capaciteit van onze democratische partijen om urgente maatschappelijke vraagstukken ideologisch te benoemen en organisatorisch te lijf te gaan, is al jaren aan het verzwakken. De voornaamste oorzaak is de individualisering van de samenleving, waaruit een massamaatschappij is ontstaan die weinig geschikt blijkt voor de creatie van solide democratische organen.
De politieke ideologieën uit het Industriële Tijdperk vinden geen toepassing meer.
De nieuwe ideologie van het consumentisme volstaat met de rechtvaardiging van consumptief gedrag als persoonlijk bevredigend, maatschappelijk vanzelfsprekend en economisch noodzakelijk. Het oude adagium ‘wie niet werkt, zal ook niet eten' wordt overstemd door de wijsheid dat wie niet uitgeeft, de economische groei in gevaar brengt. De huidige organisatie van politiek en overheid en de stijl van politiek en ambtelijk besturen hebben duidelijk en aanwijsbaar afgedaan.
In plaats van het maatschappelijk contract tussen kapitaal en arbeid, met interventie van de overheid, berust de consumentensamenleving op directe, miljoenenvoudige contacten tussen de individuele consument en zijn belagers: verkopers, reclamemensen en marketingdeskundigen, die tezamen een paciferende uitwerking hebben waaraan geen politiek systeem kan tippen.
Bron: Pluspost.nl
