Werknemers kunnen achterstallig loon opeisen bij werkgevers én opdrachtgevers. De Inspectie SZW maakt namen openbaar van bedrijven die zich niet aan de regels voor het minimumloon houden. Dit staat in de Wet aanpak schijnconstructies.

Wat zijn schijnconstructies?

Werkgevers kunnen constructies gebruiken om regels voor minimumloon of cao-loon te ontduiken. Werknemers zijn hier de dupe van. Voorbeelden van deze schijnconstructies:

  • bedragen voor maaltijden, huisvesting of zorgverzekering inhouden op het minimumloon;
  • boetes voor te hard praten onder werktijd inhouden op het minimumloon.

De Wet aanpak schijnconstructies (WAS) verbiedt deze constructies vanaf 1 januari 2017.

Gevolgen schijnconstructies

Schijnconstructies leiden tot:

  • oneerlijke concurrentie tussen bedrijven door te goedkope arbeid;
  • ontduiking van betaling van sociale premies door werkgevers die te lage lonen betalen;
  • verdringing van Nederlandse werknemers door goedkoop buitenlands personeel.

Wet aanpak schijnconstructies

De Wet aanpak schijnconstructies wil werknemers beter beschermen tegen onderbetaling en bonafide werkgevers beter vrijwaren tegen oneerlijke concurrentie. Ook wil de wet handhaving van het arbeidsrecht verbeteren.

Maatregelen tegen schijnconstructies vanaf 1 januari 2017

Vanaf 1 januari 2017 betalen werkgevers het volledige minimumloon. Alle constructies zijn verboden waarbij werkgevers minder dan het hele minimumloon betalen. Bijvoorbeeld wanneer zij ten onrechte maaltijdkosten of verzekeringspremies inhouden op het loon. Op het minimumloon mogen alleen volgens de wet verplichte of toegestane bedragen worden ingehouden. Voorbeelden hiervan zijn belastingen en premies.

Inhoudingen op kosten voor huisvesting (maximaal 25% van het minimumloon) en zorgverzekering zijn wel mogelijk. De werknemer geeft hiervoor een schriftelijke volmacht aan de werkgever.

Ook wordt vanaf 1 januari 2017 de ketenaansprakelijkheid in het Burgerlijk Wetboek voor loonvorderingen uitgebreid met:

  • de overeenkomst tot het vervoeren van goederen over de weg;
  • de overeenkomst tot het doen vervoeren van goederen over de weg (ook wel expeditieovereenkomst genoemd).

Bron: www.rijksoverheid.nl