Het lijstje van de Credit Market Analysis (CMA) spreekt voor zich: zes Europese landen, waarvan vijf lid van de EU, hebben de hoogste kans om bankroet te gaan in de wereld. Deze ‘erelijst' wordt berekend aan de hand van verzekeringskosten die obligatiehouders moeten betalen voor een mogelijke wanbetaling van de relevante Staat.
Griekenland (58,8%) is triest koploper nog vóór Venezuela (51, 4%), het avondland van dictator Chavez. Daarna komen Ierland (41,2%), Portugal (35,9%) en Argentinie (35,4%). Portugal bevindt zich – de zenuwachtigheid in aanmerking nemend op de financiele markten – in een acute crisis, financiering van een (deel) van de Staatsschuld door de EU lijkt in navolging van Griekenland en Ierland nog slechts een kwestie van dagen. De Centrale Bank ECB heeft gisteren weer enorme hoeveelheden obligaties van probleemlanden gekocht. ‘Ze kochten alles wat aangeboden werd', zei een handelaar. Niemand weet precies hoeveel en wie de verliezen ooit gaat betalen, waarschijnlijk de EU belastingbetaler, de 'sterke' landen voorop. De ‘hulp' van China en Japan bij het aankopen van probleemobligaties lijkt slechts een druppel op een gloeienden plaat.
Andere zwakke broeders zijn Oekraine ( 30,6%), Spanje (26,7%), Dubai (25,5%), Hongarije (23,6%) en Irak ( 23,1%). Landen waar je ook niet vrolijk van wordt. Oekraine is eigenlijk géén land, heeft een Russische- en een Poolse factie. Ze willen niet met elkaar, maar ze moeten (nog). Spanje zit net als Ierland met een failliete bouw/onroerendgoed sector en daardoor met veel slechte banken. In Dubai is de moderne Toren van Babel gebouwd als aandenken voor verloren verstand, Hongarije heeft liegende ministers in overvloed gehad, knevelt zijn pers en is desondanks voorzitter van de EU, dit halfjaar. En Irak, potentieel een rijk (olie) land, gaat na Westerse interventie aan interne verdeelheid ten onder.
Een regering vormen duurt daar bijna even lang als in België.
Nu we het toch over onze zuiderbuur hebben, België stijgt pijlsnel op de CMA lijst en is nu zestiende (17,9%). In het najaar bevonden ze zich nog in de middenmoot (37).
De kabinetsformatiegesprekken duren inmiddels langer dan zes maanden. Iedereen in dat land maakt zich ongerust behalve kennelijk de meeste politici. De krediet-rating zal voor België spoedig worden verslechterd en als er dan nog steeds geen regering komt kan dat land misschien het eerste protectoraat van de EU worden (..)
Alle gekheid op een stokje, Europa biedt een treurig beeld, geen land is gezond, ook Duitsland en Nederland niet, die landen zijn slechts gematigd ziek (veel teveel schulden).
In het Zuiden en Oosten zijn veel landen doodziek. Engeland en Ierland in het verre Westen ook. Wat ook vreselijk is om aan te zien is het gebrek aan politiek leiderschap. Veel mijns inziens naieve burgers denken daardoor nog steeds dat zelfstandigheid van landen nog een optie is. Ze beseffen niet dat wij in Europa volledig op elkaar zijn aangewezen.
Als landen failliet gaan dan zullen banken volgen, wellicht zelfs onze trotse(?) ING en ABNAMRO. Grote armoede zal ons deel dan zijn.
Het enige land dat nog voldoende kracht en macht heeft om piketpalen te slaan als het gaat om grenzen aan het incasseringsvermogen van schuldenfinanciering te stellen is Duitsland. Nederland doet er goed aan politiek zo dicht mogelijk tegen dat land aan te kruipen om er zodoende voor te zorgen dat het aan de minst slechte kant van de onvermijdelijke sanering van Europa komt te staan. Frankrijk is allang geen belangrijke factor meer, maar hoopt Duitsland nog te kunnen volgen, of dat lukt is de vraag.
De Engelsen zijn evenals de Amerikanen feitelijk ook failliet door hun staatsschuld, dus daar is ook weinig van te verwachten.
Gaat Duitsland orde op zaken stellen, zoals ooit Bismarck deed? Ik denk het van wel, ze hebben geen andere keus, het oorlogssyndroom is definitief voorbij. Er zal moeten worden ingegrepen, sommige schuldposities zullen fors moeten worden afgewaardeerd.
Een Europa van twee snelheden is – helaas waarschijnlijk – niet meer te vermijden.
Het wankele Noorden gaat verder en het corrupte Zuiden blijft achter. Oost zal zich zoveel mogelijk bij Noord, dus Duitsland, willen aansluiten. Estland is het eerste goede voorbeeld. Voor mensen met angst voor herleving van een duister verleden zoiets als de Duitse Statenbond plus Nederland, Polen en de Baltische landen.
Treurig dat een rijk werelddeel het zover heeft laten komen, maar beter een kleinere EU en dito Eurozone, dan geen. Economische groei kunnen we – gemiddeld – dit decennium vergeten, het is al mooi als we niet in een diepe depressie terechtkomen.
Auteur: Grimbert Rost van Tonningen, hoofdredacteur en uitgever PlusPost
Bron: PlusPost.nl
