Ten tijde van farao's in Egypte begon men het schrift te ontwikkelen, de hiërogliefen. De toen regerende farao wilde dat verbieden. "Dan raken we ons geheugen kwijt!" was zijn redenering. Zoals we nu weten heeft zijn verweer niet geholpen. Door de digitale revolutie leven we nu in een vergelijkbare omwenteling.
Weet u nog toen u 18 was? Dat u toen iedereen boven de dertig ‘oud' vond?
Die mensen telden eigenlijk niet mee. U wist weliswaar als verstandsmens dat u ooit ook ouder zou worden, maar dat was nog zó ver weg, en bovendien zou u nooit zo " aftands" worden. Achttien jarigen denken nu uiteraard nog steeds zo!
Een min of meer vergelijkbaar verschijnsel doet zich voor bij mensen, die 25 of 30 zijn. Die ervaren in hun werksituatie vaak dat de mensen van 40 en ouder hinderlijk zijn. Die hebben van die ouderwetse ideeën en doen jouw voorstellen af met "onzin" en met een wegwerpend gebaar.
Ook dat is van alle tijden. Als de wereld in een tijdvak van 20 jaar niet erg verandert kan de oudere zich onder het aanstormend geweld van de jongeren nog best staande houden.
Zijn ervaring en opgebouwde inzichten gelden nog voldoende om vaak gelijk te krijgen. Je kunt het dan met enige moeite best tot je pensioen volhouden.
In de 21ste eeuw hebben we het Industriële tijdperk achter ons gelaten en zijn we het Kennis- en Innovatietijdperk binnengetreden. Fundamentele maatschappelijke en economische veranderingen zoals we nu meemaken, zijn een gevolg van deze overgang maar komen niet vaak voor. De vorige vergelijkbare omwenteling vond maar liefst 160 jaar geleden plaats. Door deze overgang wordt de wereld snel en grondig veranderd.
Gevolg is dat men, als men te lang aan de oude ervaring en kennis vasthoudt, ook makkelijker door de mand valt. De jongeren hebben daardoor meer recht van spreken als ze ouderen ‘ouderwetsheid' verwijten. Met andere woorden: Als je niet uitkijkt als oudere, loop je een groot gevaar om tussen de wielen te komen.
Ouderen zien de computer en het internet als een hulpmiddel. Wel handig, misschien, maar niet meer dan dat. Jongeren weten niet beter of deze twee zaken zijn de kern en de basis, niet alleen van het zakendoen, maar van het leven, van het optimaal functioneren.
En in de nieuwe wereld hebben zij gelijk en zullen steeds meer gelijk krijgen.
Dat betekent voor de mensen boven de veertig, die dat niet inzien, en daarom de ideeën van de jongeren niet volgen, dat zij aan de verliezende hand zullen zijn. Zij zullen onherroepelijk terzijde worden geschoven, is het niet door de jongere zelf, dan toch door de concurrentie van anderen, die de nieuwe tijd wel verstaan.
De jongere heeft daar zijn hele leven al mee en in gewerkt. Die weet niet beter. De oudere kan dat niet meer inhalen. Hij kan derhalve niet anders dan gebruik maken van de kunde en kennis van jongere mensen. De veranderingen genereren bedreigingen, maar ook kansen. Om het volle profijt van de veranderingen te kunnen realiseren, moeten de zaken wel vanuit een nieuwe conceptie worden aangepakt.
Als voorbeeld kan dienen dat in de jaren zeventig van de vorige eeuw de discussie werd gevoerd over het al dan niet introduceren van een zogenoemde automatiseringsbelasting. Het doel van de toenmalige Minister president den Uyl (PvdA) was daarmee de door de automatisering ontstaande werkloosheid te kunnen financieren. Nu leeft het uitgangspunt dat NIET introduceren van nieuwe technologie juist tot werkloosheid leidt!
Wat moet je als 40plusser doen om te voorkomen dat je terzijde wordt geschoven?
Dat is in dit korte verhaal niet precies aan te geven. Ik moge u daarom verwijzen naar een tweetal boeken van mijn hand "Kansen na de crisis" en "Ja we moeten vernieuwen".
Leden van de Credit Management Community kunnen de online versie van "Kansen na de crisis" gratis ontvangen. Als u interesse heeft, dan mail ik u de PDF van het boek.
Bron: creditexpo.nl
