Als je met organisaties (de mensen die er in werken) spreekt over risico’s, het verstrekken van kredieten, afboekingen, faillissementen, dan valt dat (financiële) risico altijd wel mee.
Althans men wekt deze indruk door de laconieke manier waar hierover wordt gesproken. Want ‘ja’ in sommige gevallen hebben we het nog niet eens over 1 of 2 proces van de jaaromzet. Het gemiddelde afschrijvingsniveau ligt in Nederland tussen de 2,5 en 3% van de jaaromzet en dan hebben we het toch al gauw over een dikke 10 Miljard euro. Ik blijf het veel, heel veel geld vinden.
Hoe komt het dat we denken dat dit mee valt en waarom hebben we eigenlijk blinde vlekken? Allereerst rekenen maar weinig organisaties de afschrijvingen en of de jaarlijkse kosten van krediet goed door. Het is een beetje gissen. Dat is een verloren kans, want de kosten van krediet beslaat bij een gemiddelde organisatie toch al gauw tussen de 5 en 9% van de bruto jaaromzet. Bij de vergelijking tot de jaaromzet valt dit percentage dan wellicht nog mee maar wanneer je deze vergelijking zou maken in relatie tot de netto of bruto winst dan vormen deze percentages hele andere grootheden.
Ook het paradigma dat het verstrekken van leverancierskrediet geld kost in plaats van zou kunnen opleveren is een hardnekkige. Natuurlijk kost het leveren op krediet geld, maar dit is inherent aan het doen van zaken. Ongetwijfeld belasten de meeste organisaties de betaaltermijn van 14 of 30 dagen qua kosten door in de kostprijs. De manier waarop je dit doet is sterk bepalend voor de hoogte van kosten.
In tijden van hoogconjunctuur waar marges ongekend hoog zijn, leken de kredietkosten mee te vallen. Dit is echter een schijnwerkelijkheid die in stand gehouden is door deze hoge marges. Nu in laagconjunctuur de marges sterk onder druk staan en er na allerlei bezuinigingsrondes nog steeds een enorme druk staat op de marges wordt er nog steeds gezocht naar manier om kosten te drukken, dan wel te besparen.
Binnen werkkapitaal zit veel geld vast, zo blijkt uit diverse onderzoeken en dat betekent dat daar ook kosten mee gepaard gaan. Het begint allemaal bij te onderzoeken met wie je eigenlijk zaken doet? Hoe goed heb je als organisatie de poort gesloten voor bedrijven die je meer kosten dan dat ze je opleveren en in sommige gevallen wel eens goed in de (financiële) problemen kunnen brengen.
Anno 2012 is het aantal faillissementen hoger dan dat het ooit geweest is, verstrekken banken nog nauwelijks kredieten en zitten organisaties dichter op hun uitstaande gelden, maar als u van te voren zorgt dat u geen slechte klanten accepteert voorkomt u een hoop ellende. Voorkomen is immers beter dan genezen. Op Credit Expo 2012 geef ik u inzicht in de blinde vlekken die wij als mens hebben. En hoe u schade kunt voorkomen leest u ook in het boek “Weet u eigenlijk wel met wie u zaken doet” dat onlangs is gepubliceerd.
Bezoek ook de presentatie ” Weet u eigenlijk wel met wie u zaken doet?” van 14.45 tot 15.30 uur in Zaal 11/12 op de 8e Credit Expo op woensdag 14 november 2012 in Nieuwegein
Bron: www.creditexpo.nl
