Als jonge creditmanager heb ik het vak geleerd in tijden van economische hoogtijdagen. De huidige crisis is daarom voor mij ook een tijd van credit management zelfreflectie.
In hoeverre heb ik de crisis zien aankomen? Hoe heb ik risico's ingeschat? En wat heb ik nou daadwerkelijk kunnen bijdragen om betalingsachterstanden te voorkomen?
Zelf dacht ik begin 2008 nog dat staking van de film-scenaristen de grootste financiële bedreiging zou vormen voor NBC Universal… Niet dus. Verder sta ik sceptisch tegenover mensen die de crisis zagen aankomen en je precies weten te vertellen wat je had moeten doen om de malaise te voorkomen. Niemand kan toch ontkennen dat het bij veel bedrijven niet zo gaat als het moet?
Eigenlijk is het nu pas echt interessant om te weten wat er mis is gegaan op het gebied van credit management om er vervolgens van te leren. Binnen NBC Universal lopen er mensen rond die zeggen dat je pas credit (financieel) management beleid kan uitstippelen op het moment dat je een crisisperiode hebt meegemaakt.
Dit klinkt een beetje als commentaar van betweterige oude mannetjes maar er zit toch een kern van waarheid in. Sterker nog; voor mijn persoonlijke ontwikkeling als credit manager ben ik blij dat ik de kredietcrisis mee maak. De uiteenlopende combinaties van risicofactoren en problematiek omtrent betalingen geeft een totaal ander beeld op voorheen kredietwaardige klanten en markten.
Veel aktie! En de ervaring die je er mee opdoet is van onschatbare waarde.
Zo'n onderbelicht risico voor internationaal creditmanagement is protectionisme.
In Latijns-Amerika bestaan er importheffingen op buitenlandse films, met dit geld worden locale producties gestimuleerd. Afgezien het feit dat dit geld kost is het verifiëren van al deze regels tijdrovend en kostbaar. Overheden in Azië voeren beleid van een zwakke munteenheid om zo de export te stimuleren. Devaluatie van locale munteendheid vs US dollar betekent, met onze US dollarcontracten, dat er meer locale eenheden verdiend moeten worden om aan dezelfde dollarverplichtingen te voldoen.
In tijden van teruglopende advertentie-en abonnee-inkomsten in een markt waar krediet niet of nauwelijks verkrijgbaar is levert dit problemen op. Ook in Oost-Europa steekt het verschijnsel de kop op en wordt het gebruik van lokale TV programma's gestimuleerd.
Dat wil zeggen minder vraag naar onze buitenlandse TV producten. En dan te denken dat er als gevolg van de crisis er nog een wave of protectionism wordt verwacht.
Wat betreft het voorkomen van betalingsachterstanden? Het is nog duidelijker geworden: gestroomlijnde interne en externe communicatieprocessen zijn belangrijke succesfactoren. Dichter op de bal spelen, zowel offensief als defensief, met de creditmanager als spelverdeler.
Natuurlijk is deze crisis vervelend voor veel bedrijven, positiever bekeken kan het gunstig zijn voor de ontwikkeling van credit management. In ieder geval zijn het hoogtijdagen voor de creditmanager. Het wordt stil na de crisis…
Bron: creditexpo.nl
