De verliezers in de hedendaagse economie hebben het grootste belang en noodzaak bij de Staat. Niet in de minste plaats omdat het voor hen niet zo eenvoudig is elders werk te zoeken. Aangezien politiek Links van oudsher en vanwege zijn traditionele kiezers de sterkste motieven heeft om de steun van deze kiezersgroep te willen verwerven, zijn de huidige kwalen van het linkse kamp meer dan van oppervlakkig belang.
Sinds het eind van de achttiende eeuw is Links, onder verschillende benamingen, de drager van een project geweest. Of dit project nu de mars van de vooruitgang, de voorbereiding van de revolutie of de zaak van een sociale klasse was, Links heeft zich altijd beroepen op het historische proces en op de geschiedenis zelf. Sinds de teloorgang van het industriële proletariaat, en nog sneller met het eind van de Sovjet- Unie, is Links in Europa beroofd van zijn drijvende kracht, zijn project en zelfs zijn verhaal.
De "meestervertelling"waarin alle radicale ondernemingen waren ingebed die zin gaf aan de programma`s en een verklaring waren voor de tegenslagen. Natuurlijk spreekt dit voor zich in het geval van de communisten, maar het vormt een niet minder serieuze belemmering voor de sociaaldemocratie. Zonder een arbeidsklasse, zonder een revolutionair lange termijn doel, is de sociaaldemocratie vandaag de dag precies wat haar beroemde negentiende -eeuwse stichters vreesden dat ze zou worden als ze ooit haar ideologische vooronderstellingen en band met de klasse zou loslaten: de voorhoede van het hervormde marktliberalisme.
In de rol van het linkse kamp in Europa, net nu het door de dood van het communisme is verlost van de verlammende greep van revolutionaire verwachtingen, beperkt men zich tot het verdedigen van de felbevochten rechten en kan het niets meer doen dan angstige, rancuneuze blikken werpen op een toekomst die het niet meer begrijpt en waarvoor het geen recept heeft. Links zit niet meer vastgeketend aan irrelevante, ineffectieve of onpopulaire beleidspunten. Integendeel: het soort samenleving dat de Franse, Zweedse en zelfs de Duitse socialisten na streven, vormt een vrij accurate afspiegeling van de voorkeuren van de meerderheid van hun medeburgers.
Het echte probleem voor de Europese socialisten ligt niet in de beleidspunten afzonderlijk. Het scheppen van banen, een socialere maatschappij, investeringen in de publieke
infrastructuur, onderwijsverbeteringen etc. zijn lovenswaardige en oncontroversiële zaken. Maar er is niets wat deze punten of voorstellen verbindt tot een algemeen politiek of moraal verhaal. Links heeft geen uitgesproken visie op wat een goede, of zelfs maar betere maatschappij zou zijn. Door de afwezigheid van zo`n visie betekent "Links zijn" niet anders dan in een permanente protesttoestand verkeren ( "sneeuwschuiver methodiek").
En aangezien de zaak waartegen het luidst wordt geprotesteerd de schade is die de snelle veranderingen aanrichten, betekent "Links zijn" conservatief zijn.
Deze houding overtuigt niet en is bovendien onvoorzichtig, gezien het feit dat door de overgang van het Industriële Tijdperk naar het Kennis en Innovatietijdperk en de demografische samenstelling van de bevolking in Europa fundamentele veranderingen, hoe onplezierig ook, de komend jaren onvermijdelijk zijn. Gebeurt dat niet, dan zullen de nieuwe kansen in de 21ste eeuw bedreigingen worden en zullen de welvaart en het welzijn van iedere Europeaan in gevaar komen.
Bron: www.creditexpo.nl
