Gratis? Wat is gratis. Met enige gefrons van wenkbrauwen (understatement) lees ik een wervende tekst van gratisgerechtsdeurwaarder.nl.
Je kunt je diensten als deurwaarder in het buitengerechtelijke traject wél gratis verlenen maar zeer zeker niet in het gerechtelijke traject, dat is – gelukkig – strijdig met de regels over voorfinanciering. Het blijft voor mij dan ook de grote vraag wat hier nu concreet wordt beloofd. Is dit procesfinanciering zoals dat in opmars is? Als ik onder analyse lees:
“Ons team analyseert de gegevens. Op basis hiervan ontvangt u een aanbieding. Dit houdt altijd in dat de gerechtelijke kosten volledig door ons gedekt worden. Is er geen succes dan bent u ons geen kosten verschuldigd. Krijgt u wel uitbetaalt dan ontvangen wij als vergoeding ook een deel. Dit deel hangt af van de verhaalbaarheid van de vordering” lijkt die conclusie mij bijna onontkoombaar.
Is procesfinanciering per definitie ongewenst? Nee, zeker niet. Naar verluidt neemt het internationaal een grote vlucht in complexe zaken met een groot kostenrisico. Zie het als een risicoverzekering. Joep van den Nieuwenhuyzen bracht zijn claim tegen de staat in 1997 onder in de stichting Begaclaim. Tegenwoordig wemelt het van claimfondsen.
Het kostenplaatje bij negatief resultaat bij deze intermediair is dan wel nihil maar bij positief resultaat schiet je er dan waarschijnlijk als schuldeiser bij in en betaal je ongetwijfeld fors boven het normale tarief. Iemand moet immers voor de stroppen opdraaien. Een oud spreekwoord luidt “het moet uit de lengte of uit de breedte komen”. Het is niet voor niets dat de website vermeldt dat wegens succes en hoge kwaliteitseisen per maand een beperkt aantal zaken wordt aan genomen.
Ik zet bij die zin zo mijn vraagtekens. Het geven van grote kortingen op de tarieven door de deelnemende kantoren zal er ongetwijfeld bij horen.
De marktwerking lijkt een wat mij betreft heel ongewenste fase in te gaan gezien de gebruikte manier van adverteren. Het wekt naar klanten toe een zeer foute indruk. Als iets duidelijk is na 16 jaar bloedbad met de tarieven is dat bepaalde minimum verdienmodellen ingevoerd moeten worden. Het verbod op voorfinanciering van de verschotten is een begin maar het is nog veel te weinig.
Onze tarieven zijn uitgehold: het WODC stelde dat de basistarieven 20% te laag zijn. Het pleidooi vanuit de beroeporganisatie naar de politiek voor een fatsoenlijk tarief met een normale winstopslag loopt groot gevaar door deze “aanbiedingen”.
Bron: De Bloggende Deurwaarder
