De mogelijkheden om verkeersboetes in meerdere termijnen te betalen worden uitgebreid. Dit geldt alleen voor personen waarvan vaststaat dat zij hun boete wel willen, maar niet kunnen betalen en bij wie de inzet van dwangmiddelen (zoals gijzeling) zou leiden tot evident onredelijke situaties.
Gespreide betaling van verkeersboetes is nu alleen nog maar mogelijk in gevallen waarbij sprake is van ernstige schuldenproblematiek en (vrijwel altijd) in combinatie met een strafrechtelijke boetes. Dat schrijven minister Opstelten en staatssecretaris Teeven van Veiligheid en Justitie vandaag aan de Tweede Kamer.
De verruiming van gespreide betaling van verkeersboetes draagt bij aan een zo snel en volledig mogelijke betaling van de boete en voorkomt daarmee de inzet van dure dwangmiddelen. Met deze maatregelen komen de bewindslieden ook tegemoet aan de wens van onder andere de Tweede Kamer en de Nationale Ombudsman om aandacht te hebben voor evident onredelijke situaties bij de inning van verkeersboetes.
In 2013 zijn namens het Openbaar Ministerie (OM) ongeveer 16.500 betalingsregelingen getroffen voor verkeersboetes. Voor het verruimen van de mogelijkheden voor een regeling in evident onredelijke situaties moeten nog criteria worden vastgesteld. Hierbij moet bijvoorbeeld worden gedacht aan personen die te maken hebben met een samenloop van problemen. De voorziening wordt nog in 2014 doorgevoerd.
Effectiviteit inning
Uitgangspunt bij de inning is dat alle opgelegde financiële sancties moeten worden betaald. Het gaat immers om sancties die voortvloeien uit overtredingen en misdrijven die burgers hebben begaan, die vermijdbaar zijn. Een snelle en volledige inning is van belang voor de effectiviteit en de geloofwaardigheid van het sanctiebestel.
Jaarlijks worden gemiddeld 10 miljoen verkeersboetes opgelegd in het kader van de Wet administratiefrechtelijke handhaving verkeersvoorschriften; ook wel de Wet Mulder genoemd. Op jaarbasis wordt gemiddeld 95 procent afgedaan, waarmee de tenuitvoerlegging van deze verkeersboetes succesvol is te noemen. Voor andere financiële sancties, zoals strafrechtelijke geldboetes of rechterlijke schadevergoedingsmaatregelen, liggen de afdoeningspercentages na 2 jaar rond de 70 procent. Minister Opstelten en staatssecretaris Teeven willen de effectiviteit en efficiëntie van deze sancties verhogen.
Willen en kunnen
In 2014 wordt ingezet op mensen met een boete die wel willen, maar op dat moment niet kunnen betalen. Het vergroten van de mogelijkheden van gespreide betaling bij verkeersboetes – zoals hierboven uiteengezet – is een voorbeeld van een maatregel om er voor te zorgen dat deze mensen makkelijker kunnen betalen. Verder wordt voor de categorie mensen ‘wel kunnen, maar niet willen’ ingezet op prikkels om ze tot betaling te laten overgaan. Soms is het (dreigen met) verhogen van het verschuldigde bedrag voldoende. In andere gevallen is de inzet van dwanginstrumenten nodig.
Vanaf 2015 wordt ook ingezet op het vergroten van het betaalgemak van (verkeers)boetes. Daarbij gaat het om betalen via Ideal, (flits)foto’s opvragen en op langere termijn online het actuele beeld van openstaande zaken te bekijken. Deze maatregelen zullen naar verwachting verder bijdragen aan een snelle en zekere inning van financiële sancties. Verder wordt op dit moment nog onderzocht in hoeverre een meer algemene vorm van gespreide betaling de effectiviteit van de inning van boetes verder kan vergroten.
Bron: Rijksoverheid.nl
