De afgelopen decennia is er in de incassosector weinig tot geen aandacht geweest voor maatschappelijke waardecreatie. De sector beoordeeld zichzelf in het algemeen als een noodzakelijk kwaad met wet- en regelgeving als mandaat voor het doorbelasten van buitengerechtelijke en gerechtelijke kosten, de opmerking “dan hadden ze maar eerder moeten betalen” is hierin een geaccepteerd gedachtengoed. Deze wet is er om schuldeisers en schuldenaren te beschermen, biedt de mogelijkheid om invorderingskosten door te belasten aan wanbetalers en zet de kaders voor de incassosector waarin ze kunnen werken. Mijn mening is dat de geest van de wet niet bedoelt was om een hele incassosector op te zetten en in leven te houden, dit is volgens mij nogal scheef gegroeid. Deze incassosector zet ieder jaar meer dan EUR 1 miljard om en voor het grootste deel zijn dat nieuwe schulden. Meer dan mij lief is spreken wij elke dag mensen waarbij de schuld voor meer dan de helft uit rente en kosten bestaat, waar de afloscapaciteit niet eens de rente afdekt en deze mensen hun schuld elke maand zien toenemen. De schaal en manier waarop de sector haar taak uitvoert creëert juist maatschappelijke schade.
Wiens belang dient u?
De incassosector kan de schuldenproblematiek niet in haar eentje oplossen, we zijn ook niet verantwoordelijk voor alle schulden, maar we moeten wel beseffen dat de manier waarop wij ons werk uitvoeren grote invloed heeft in het ontstaan van schulden en zorgen dat mensen langer in schulden blijven zitten.
Zoals Wouter Joosten van Greenchoice andere creditmanagers adviseerde tijdens een interview: “Zet die incassomotor uit en wees kritisch op de processen bij je externe partners. Kijk maar eens wat dat onder aan de streep oplevert!”.
Niet alleen de processen maar ook de intrinsieke motivatie van onze sector mag wel eens tegen het daglicht gehouden worden. Wij zijn er juist bij gebaat als er zo veel mogelijk betalingsachterstanden ontstaan bij onze opdrachtgevers en als we zo vaak en zo hoog mogelijke kosten mogen doorbelasten. Het doel van onze opdrachtgever staat daar lijnrecht tegen over: zo veel mogelijk goed betalende klanten. Deze perverse prikkel in de sector zorgt voor een ongezond spanningsveld.
Oordelen of overeind helpen?
Wat willen we nou met z’n allen? Willen we op deze voet verder, vasthoudend aan onze conventionele denk- en werkwijzen waar ‘eigen schuld, dikke bult’ en ‘boontje komt om zijn loontje’ onze uitgangspunten vormen of laten we dat los? Stoppen we met mensen verder de schulden in te werken en gaan we ze helpen? Zo raar is deze gedachten helemaal niet want mensen met schulden kan je als incassobureau of gerechtsdeurwaarder ook als klant zien. Dat prettige kantoorpand waar we dagelijks in werken, die auto’s waarmee we veilig en comfortabel rijden, dat pensioen dat voor ons een prettige oudedagsvoorziening is en die fijne vakantie met de kinderen wordt tenslotte voor een groot gedeelte betaald door die debiteur. Dan kunnen we toch op z’n minst die debiteur helpen om ook z’n leven op de rit te krijgen? Is het niet zo dat we ons teveel hebben verstopt achter wet- en regelgeving? Of het gedrag wat mensen tonen? Keer op keer komen ze hun afspraken niet na, dat vinden we echt wangedrag. Of is het gedrag een overlevingsmechanisme, die bij ons allemaal naar boven zou kunnen komen als het water je maar lang genoeg aan de lippen staat. Wat weten wij er nou eigenlijk van, hoe het is om jarenlang in de schulden te zitten? Van generatie op generatie nooit geleerd hoe met geld om te gaan of bepaalde algemeen geaccepteerde normen en waarden te hebben meegekregen, doorzettingsvermogen, discipline… allemaal competenties waar wij niet écht over nadenken omdat we ze hebben gekregen. Niet iedereen heeft dat geluk.
Naar wie rolt het geld?
Is het niet zo dat wij die sterk en kundig zijn, geluk hebben, dat moeten delen met degenen die daar minder in bedeeld zijn? Voor mij is dit geen vraag maar een vast gegeven. Daarom zijn wij vier jaar geleden Faircasso gestart. Een incassobedrijf die kwalitatieve incasso oplossingen biedt, omdat het nou eenmaal nodig is, binnen de kaders van regels en wetgeving werkt maar niet als primair doel heeft de organisatie zo veel mogelijk te laten groeien en winstgevend te maken. We bedenken en voeren juist sociale en duurzame incasso oplossingen uit waarbij in alles wat we doen steeds dit als uitgangspunt genomen wordt: is het goed voor onze opdrachtgever én voor de debiteur?
Ik nodig al onze concullega’s, schuldeisers maar ook de overheid uit om mee te doen met deze beweging om heel Nederland aan het sociaal incasseren te krijgen. Maatschappelijke schade of waarde, waar kiest u voor?
Bron: Credit Expo / Faircasso
