Ondernemers denken wel eens slim te zijn met het beetje wetgeving dat ze kennen. Meestal om niet van hun geld te hoeven scheiden. Dat is geen aanrader beste mensen!
Als je tot General Manager (GM) van een grote hotelketen wordt benoemd, zou je denken dat je enige inbreng hebt. Dat je de vrije hand hebt – binnen redelijke grenzen – om het bedrijf te laten groeien. Maar als je voor een van ‘s Neerlands bekendste horecaondernemers werkt, blijkt dat niet het geval. Sterker nog, dan mag je als GM nog niet tekenen voor de inkoop van wat groente en fruit.
In de zaak van deze week dacht een zakenman slim te zijn, door alleen zijn eigen naam in de KvK op te nemen. Oftewel: alleen hijzelf was tekeningsbevoegd om contracten te sluiten met leveranciers. De handtekening van ieder ander binnen het concern, tot het topmanagement aan toe, was waardeloos. Dacht hij. Maar zo werkt het niet binnen onze wet.
Doof, blind en vooral: stom
Een van de oudste trucs uit het handboek der wanbetalers is niet reageren op facturen en herinneringen. Alsof crediteuren zomaar verdwijnen als je je blind en doof houdt. In dit geval ging het om een factuur van 2500 euro, voor geleverde versproducten aan het horecabedrijf. Van eind juni tot begin augustus bezorgde de schuldeiser – een topklasse kweker – groente en fruit op bestelling. Toen de kweker vervolgens zijn factuur stuurde gaf de horecaondernemer niet thuis en ook bij de herinnering en aanmaning koos hij voor radiostilte. Maar doen alsof je doof en blind bent, is uiteindelijk gewoon stom. Waarom? Zo’n openstaande factuur wordt met de dag duurder.
Mijn GM mag dit niet tekenen
Toen de horecaman eindelijk op de openstaande factuur reageerde, maakte hij zich er vanaf met: de General Manager is helemaal niet tekeningsbevoegd. En omdat zijn handtekening niks waard is hoef ik dus niet te betalen. Tot ziens! ‘Okay, tot ziens’, dacht de kweker en verkocht zijn vordering aan een vorderingenloket.
Hun eerste reactie: een General Manager niet tekeningsbevoegd? Zo is vrouwe Justitia niet getrouwd. Wettelijk gezien gaat het erom of je er gerechtvaardigd op mag vertrouwen dat iemand mag tekenen voor een contract. En als dat zo blijkt te zijn dan zijn partijen aan de overeenkomst gebonden. En laten we wel wezen: we hebben het niet over de bordenwasser of receptionist, maar over de General Manager. Als die al geen krabbel meer mag zetten is het einde zoek.
Rechter neemt de GM wel serieus
De betreffende General Manager werkt niet meer bij het horecaconcern en is bereid een verklaring af te leggen als de zaak voorkomt. Hij zal verklaren dat hij regelmatig overeenkomsten met leveranciers sloot namens het concern. Dat maakt de zaak sterker, maar is niet eens echt noodzakelijk. Een paar maanden geleden had het vorderingenloket namelijk een vergelijkbare zaak bij de hakken, waarbij het niet om een GM ging, maar om de tekeningsbevoegdheid van een industrieel ontwerper. Tijdens de zitting werd al snel zonneklaar hoe de rechter zou oordelen en de debiteur koos eieren voor z’n geld. Hij besloot te schikken, voordat hij veroordeeld zou worden tot het betalen van de factuur en alle extra kosten.
Appeltje eitje
De originele factuurwaarde voor de geleverde groenten en het fruit was 2.500 euro. Inmiddels is daar ruim 550 euro bijgekomen aan rente, incassokosten, betekeningskosten van de deurwaarder et cetera. En dat kan nog verder oplopen met onder andere de griffierechten van de rechtbank à 466 euro.
De zitting staat voor eind maart op de rol bij de rechtbank en wat het vorderingenloket betreft; komt boontje om z’n loontje.
Rob de Haan is medeoprichter van Verkoopjevordering.nl. In zijn column beschrijft hij persoonlijke verhalen uit ons land tijdens de crisis. Waargebeurde ondernemersverhalen, waarin mensen en locaties onherkenbaar zijn gemaakt.
Bron: Verkoopjevordering.nl
