Maar liefst 19 jaar duurde de juridische afwikkeling van het faillissement van vrachtwagen-fabrikant DAF.
De rechtbank ‘s-Hertogenbosch besteedde veel tijd aan deze complexe zaak die meer dan duizend schuldeisers telde. “Dat is qua omvang even wat anders dan de winkel op de hoek die failliet gaat”, vertelt rechter-commissaris en persrechter Piet Neijt.
Duizenden uren
Vaak duurt het niet zo lang om het faillissement van een Nederlands bedrijf juridisch zorgvuldig af te ronden, stelt Neijt. “Zelfs het faillissement Fokker, dat ook erg ingewikkeld was, had een kortere tijdspanne.” Het zijn vooral de twee curatoren van het DAF-faillissement die duizenden uren aan de zaak hebben besteed. Maar ook vier rechters-commissaris van de Bossche rechtbank hielden zich bezig met het DAF-verhaal en secretaris Theo Schelle was er al die 19 jaren bij betrokken. “Zo moet een rechter-commissaris toestemming verlenen voor bijvoorbeeld het ontslag van de DAF werknemers
of voor het onderhands verkopen van vrachtwagens of ander DAF-materieel. De rechtbank doet ook de controle op alle werkzaamheden van de curator in het faillissement.”
Ontmanteld
Een faillissement van een klein bedrijf duurt gemiddeld een jaar, een bankroet van enige omvang zo’n 5 jaar en grote faillissementen kunnen 10 jaar in beslag nemen. Dat de afwikkeling van het DAF-faillissement nog veel langer duurde, heeft volgens Neijt onder meer te maken met het grote aantal betrokken partijen en de enorme complexiteit van het faillissement rondom de voormalige vrachtwagenfabrikant uit Eindhoven. Die zakelijke infrastructuur strekte zich over heel de wereld uit, van Spanje tot de Verenigde Staten.
“In al die landen moesten faillissementen van DAF-dochters afgewikkeld worden. Dat kost tijd”, legt Neijt uit. In totaal telde DAF 14 BV’s die door de curatoren en de rechtbank ontmanteld moesten worden.
Claims
Het aantal erkende schuldeisers van DAF steeg tot boven de duizend: aan in totaal 1.112 eisers werd uiteindelijk grofweg 500 miljoen euro uitgekeerd. Die schuldeisers hadden zeer diverse achtergronden: zowel banken als ex-werknemers tot obligatiehouders.
“Dat is qua omvang even wat anders dan de winkel op de hoek die failliet gaat”, aldus Neijt. Nadat de resterende DAF-bezittingen te gelde gemaakt waren, kwam de fase waarin deze opbrengst verdeeld werd. Hierin had de rechtbank ‘s-Hertogenbosch in de jaren 2005 – 2008 een actieve rol. Neijt: “In drie zogeheten verificatievergaderingen gingen de schuldeisers in het Bossche Paleis van Justitie om de tafel zitten om de diverse claims te bespreken. Zowel de vordering zelf als de hoogte ervan.” Schuldeisers hadden toen ook de mogelijkheid om elkaars vorderingen te betwisten.
Archief
In totaal kregen de schuldeisers van DAF zo’n 10 procent van hun vorderingen uitgekeerd. Dat is een behoorlijk resultaat, gezien het feit dat bij negen van de tien faillissementen geen geld overblijft om schuldeisers ueberhaupt terug te betalen. Onlangs is – met de zogeheten slotuitdelingslijst – vastgesteld dat concurrente schuldeisers nog ruim 6 miljoen euro ontvangen en daarmee eindigde het faillissement. Toch ging vorige week op de rechtbank bij de officiele afronding van de historische zaak de champagnefles niet open. “Dat gaat allemaal heel zakelijk”, aldus Neijt. “Een faillissement is ook geen feestelijke gelegenheid. Wel kunnen de 26 dozen met DAF-dossiers nu naar het archief.”
Bron: www.nieuwsbank.nl
