Wanbetaling kan worden gedefinieerd als het niet nakomen van betalingsverplichtingen uit hoofde van een overeenkomst. In de regel komt dit tot uiting in het niet of niet tijdig afbetalen van een handelsschuld. Nader beschouwd treedt wanbetaling door debiteuren op wanneer één of een combinatie van onderstaande vijf vormen van wanbetaling optreden:
1. het te laat betalen van één of meer facturen,
2. het gedeeltelijk betalen van één of meer facturen,
3. het niet betalen van één of meer facturen,
4. het staken van betalingen (niet meer betalen),
5. het nooit betalen van vorderingen (flessentrekkerij; swindle).
In de eerste drie situaties ligt de nadruk op de wanbetaling van één of meer facturen. In de laatste twee situaties ligt de nadruk echter op de debiteur die niet (meer) kan of wil betalen. De overeenkomst in alle vijf de gevallen is dat er sprake is van wanprestatie die kan worden uitgedrukt in termen van geld, tijd en de tijdswaarde van geld.