Met name de woestijnen zijn de plaatsen met de beste randvoorwaarden voor het benutten van zonne-energie. Elke dag "valt" in die gebieden 700 keer meer energie – van de zon – dan de wereldbevolking wint uit fossiele brandstoffen.
Bij grote zonne-energieprojecten in woestijnen, moet de gegenereerde elektriciteit over grote afstanden worden getransporteerd. Om technische redenen verloopt dit minder efficiënt bij het gebruik van fotovoltaïsche cellen dan wanneer een andere zonnetechnologie, CSP (concentrated solar power), wordt gebruikt. De essentie van CSP is dat zonne-energie door schotel- of trogvormige, spiegels in één punt of lijn wordt gebundeld waardoor temperaturen tot 1.000 °C kunnen ontstaan. Hierdoor kan water in stoom worden omgezet waardoor elektriciteit door aandrijving van turbines via die stoom wordt verkregen. De cluster zonnethermische installaties in de Mojave-woestijn van Californië werkt volgens het CSP systeem reeds meer dan 20 jaar en injecteert 350 MegaWatt (MW) in het net. Genoeg om 200.000 gezinnen van stroom te voorzien. De noodzakelijke investeringen voor deze installatie zijn inmiddels terugverdiend. De prijs van deze stroom is momenteel goedkoper dan die van de centrales die op fossiele brandstoffen of kernenergie draaien.
Intussen zijn ook op diverse plaatsen in Spanje CSP-installaties in werking gesteld die te samen binnenkort ruim 2200 MW leveren. Tunesië, Algerije, Egypte, Jordanië, Turkije, Israël en Iran zijn geïnteresseerd om ook dergelijke CSP projecten te starten. Het meest ambitieus plan voor zonnen energie is ‘Desertec' . De kosten van dit plan (de bouw van de zonne-energieparken en het bijbehorende elektriciteitsnetwerk langs de Noord- Afrikaanse kust en in delen van het Midden-Oosten) worden geschat op 400 tot 500 miljard euro. Uiteindelijk zou Desertec in 15 procent van de Europese elektriciteitsbehoefte moeten voorzien.
Sinds 2008 is op initiatief van President van Frankrijk, Sarkozy, de ‘Union pour la Méditerrannée' (UPM) van start gegaan: een samenwerkingsverband tussen de landen van de Europese Unie en de meeste niet-Europese Mediterrane landen. Het ‘Plan Solaire Méditerranéen' komt voort uit de UPM en is geïnspireerd door het Desertec concept.
Dit plan (Plan Solaire Méditerranéen) is erop gericht om in 2020 20 GW zonne-elektriciteit te genereren voor plaatselijk gebruik en export. In verband met de export wordt ondermeer een onderzees elektriciteitsnetwerk tussen Afrika en Europa aangelegd. Een interessante spin-off van het Plan Solaire Mediterranéen is de ontzilting van zeewater in gebieden waar de nood aan zoet water steeds groter wordt.
Voor een te grote Europese energieafhankelijkheid van de betrokken landen hoeft evenmin te worden gevreesd omdat de leveranties over een groot aantal installaties in verschillende landen zijn verspreid. Bovendien zullen de betrokken landen maar al te goed beseffen dat een te weinig stabiele elektriciteitslevering ervoor zal zorgen dat de regio's die klant van hen zijn, dan naar andere energiebronnen zullen overschakelen, waardoor ze heel wat inkomsten zouden mislopen. De grootschalige zonne-energieprojecten in het Zuiden lijken dus alleszins het voordeel van de twijfel te verdienen.
Bron: creditexpo.nl
