Volgens mijn oude wiskundeleraar is 1 plus 1 gelijk aan 2. Kan de man ook niets aan doen. Zo is dat ooit door geleerden afgesproken.
De fusie- en overnamespecialist van mijn bank heeft me later vergeefs geprobeerd te overtuigen van het feit dat 1 plus 1 drie is. Synergie-effecten openbaren zich in zijn opinie overwegend positief. Het hoofd inkoop wil altijd korting dus dan tendeert 1 plus 1 naar 1,5. Aan de personeelschef hoef je niks te vragen omdat die altijd terug kaatst met de tegenvraag: ‘wat denk je er zelf van?’ Puur om te maskeren dat hij van niets weet. Er zijn nu eenmaal mensen met het hoofd louter en alleen om oren uit elkaar te houden. Mijn accountant is wat dat aan gaat wijzer. Die blindeert de ramen, sluit de deur en fluistert op mijn vraag hoeveel 1 plus 1 is: ‘wat wilt u dat ik ervan maak?’
Dit is de basis van communicatie. Empathisch vermogen begint bij het stellen van vragen. Luisteren naar de (interne) klant, opdrachtgever. Vervolgens gaat het om het formuleren van de juiste antwoorden. Bij financiële vragen is dat zo eenvoudig niet. Financials zijn zeer in staat om juiste antwoorden te bedenken. Maar het is pas goede informatie als de ontvanger van de rapportage in staat is om te begrijpen en vervolgens toe te passen in zijn of haar situatie. En daar schort het nogal eens aan.
Ik kom regelmatig in organisaties waar periodieke informatie niet aankomt bij de gebruiker. Het is te overvloedig, omvangrijk en gevuld met specifiek boekhouders-jargon. Hierdoor wordt het niet verstaan door managers die met beknopte informatie, aansluitend bij het taalniveau van de werkvloer, ontdaan van onbegrijpelijke formules zeer in staat zijn om goede beslissingen te nemen. Wat mij bijzonder stoort aan het uitdraai-niveau van een gemiddeld boekhoudpakket is het veronderstelde inzicht dat aan de gebruiker van de informatie wordt toegedicht. Neem uw eigen rapportage er eens bij. Betekent een min in uw rapport ook credit of negatief debet? En denkt u dat het management in uw bedrijf dat begrijpt? Een goede periode-rapportage maakt geen gebruik van plussen of minnen. Verlies heet verlies en winst is winst. Door te staffelen voorkomt u ingewikkelde scontrovormen met afsluit-saldi die zo makkelijk tot misinterpretatie leiden.
Voorkom zo mogelijk het gebruik van jargon. Overlopende activa en passiva zijn voor financieel geschoolden gesneden koek. Maar om informatiedienstverlening te frustreren met transitoria en andere ruisversterkende terminologie is onnodig en ongewenst. Ook overbodige informatie mag wat mij betreft achterwege blijven. Aandoenlijk in jaarverslaglegging is de verschillenanalyse die ongevraagd de pagina’s vult. Alsof non-financials niet kunnen rekenen wordt doorgecalculeerd waardoor dit jaar de winst gestegen of gedaald is. De resultatenrekening wordt op die manier nog eens dunnetjes overgedaan.
En het verschil tussen resultaat en cashflow is wel heel belangrijk, maar of de manager op de indirecte manier moet worden geïnformeerd dan wel op de directe wijze, qua informatiewaarde maakt het nogal wat uit. Afschrijvingen in de kassa? Voor ons logisch maar voor een manager? Zij kunnen getraind worden maar wij zijn in eerste instantie verantwoordelijk voor de verslaglegging.
Als onze klanten eerst doctorandus in onze informatievoorziening moeten worden kun je vraagtekens zetten bij de toegevoegde waarde van ons werk. Denk daarom bewust na voordat u antwoord geeft op de vraag hoe het met het bedrijf, de afdeling of de unit gaat. Geef communicerend antwoord. Wees pro-actief in de informatievoorziening, bewust van de gevolgen van de resultaten die u presenteert. Debet-credit; onze taal. Wij als financiële vertalers zijn verantwoordelijk voor de informatiewaarde.
Bron: www.creditexpo.nl
