Het prettige aan de kredietcrisis is dat we nu in elk geval weten waar we ongeveer staan. Het moet langzamerhand voor eenieder duidelijk zijn dat het oude financiële systeem dood is, maar helaas hebben nog veel te weinig mensen door dat we in een compleet nieuw tijdperk zijn beland.
Sinds het loslaten van de goudenstandaard kan krediet uit het niets worden gecreëerd. Bankiers zijn de papieren economie gaan samenvatten in modellen, maar hebben genegeerd dat ons geld en daarmee onze welvaart feitelijk op niets is gebaseerd.
Geld wordt immers uit het niets gecreëerd. Het geldsysteem dat was gebaseerd op bezit, is vervangen door een geldsysteem op basis van schuld. Waarmee ons financieel systeem afhankelijk van hoop, geloof en vertrouwen is geworden.
De raden van bestuur van grote financiële instellingen zagen zichzelf als meesters van het universum. Zij lieten zich verrassen door de ineenstorting van de financiële constructies die hun financiële whizzkids hadden bedacht. Net zoals de toezichthouders van de centrale banken en andere autoriteiten hadden ze beter moeten weten. Geld is immers een smeermiddel van de reële economie, niet een grondstof waar je andere producten mee kunt maken. Geld is ook een ruilmiddel en rekeneenheid om transacties tussen verschillende economische partijen soepeler te laten verlopen.
Sinds er geld bestaat, proberen mensen het renderende vermogen ervan te versnellen via speculaties en het bedenken van exotische financiële producten. Het opknippen van subprime-hypotheken en die als nieuwe pakketjes doorverkopen aan andere partijen met de belofte van een hoog rendement is daar een voorbeeld van. Het is onbegrijpelijk dat bestuurders, toezichthouders en centrale banken uit hoofde van hun functie en verantwoordelijkheid de gevaren daarvan niet hebben doorzien. Dat geldt ook voor accountants die er goedkeurende verklaringen voor hebben afgegeven terwijl zij onmogelijk een juiste inschatting van de waarde van die derivaten konden maken.
De meest duidelijke en scherpe waarschuwingen zijn te lezen in de boeken van Frank Partnoy. Deze voormalige derivatenhandelaar en Wallstreet-bankier heeft in zijn eerste boek F.I.A.S.C.O Blood in The Water of Wallstreet in 1997 al onthuld dat Wallstreet met de ontdekking van derivaten een nieuwe fase was ingegaan in het bedriegen van beleggers en klanten. In zijn belangrijkste boek Infectious Greed, dat in 2003 uitkwam, stonden alle excessen, waar we ons bij het uitbreken van de crisis zo over hebben verbaasd, beschreven.
Raden van Bestuur, toezichthouders en economen van financiële instellingen kunnen zich daarom NOOIT verschuilen achter de uitspraken dat de risico`s niet bekend waren en dat zij zouden zijn overvallen door een vreselijk onheil dat niemand kon zien aankomen.
Bron: creditexpo.nl
